na siedmioro drzwi <br>zamknęła.<br><br>Siedzi Dratewka, w głowę się drapie i myśli:<br><br>"&lt;orig&gt;Tylachny&lt;/&gt; wór przebrać! Piasek osobno... mak osobno... <br>Toż tu roboty jest na rok, od wiosny do wiosny, a ona mi <br>każe do świtania to zrobić!<br><br>Oj, źle z tobą, Dratewka, źle!"<br><br>Wtem słyszy... za oknem po ścianie coś szura. &lt;orig&gt;Nabliża&lt;/&gt; się ten szmer <br>do okna, &lt;orig&gt;nabliża&lt;/&gt;... i przez żelazną kratę zaczynają do izby wbiegać <br>mrówki. Tysiące i tysiące... mnogość nieprzeliczona!<br><br>Skoczył Dratewka, mak z piaskiem z wora na podłogę wysypał. A mrówki, <br>jak się do roboty nie wzięły, jak zaczęły zwijać się, a jedna drugą <br>poganiać, a ziarenka nosić