czyli rozdwojonego myślenia: żywili jedną opinię na użytek osobisty, zaś odmienną na ten sam temat, dla potrzeb oficjalnych.<br>I teraz, następuje zjawisko, które nie wiem, czy uda mi się wytłumaczyć, ale spróbuję. Podwójne myślenie uprawia się nie tylko w dyktaturze totalitarnej, lecz w ogóle w życiu: malec, który rozbił piłką szybę, już je stosuje, bo co innego opowiada, gdy go się karci, co innego zaś wie dla siebie. Ma ono także, jak każda rzecz ludzka, swoje złe i korzystne strony; właśnie w PRL można je było uprawiać z niespodziewanym rezultatem: dawało to zdumiewające poczucie wolności: tak jest! Polegało ono na oddzieleniu