ale przy tym świadoma byłam paru innych drobnostek. Wiedziałam, że o tej porze roku wiatry na Atlantyku wieją na wschód, czyli zgodnie ze mną, wiedziałam, że w równikowym pasie ciszy nie powinno mnie spotkać nic złego poza przeraźliwym upałem, wiedziałam, że potrafię obrać właściwy kierunek i całą nadzieję pokładałam w szybkości jachtu. W gruncie rzeczy przepłynięcie tej wody nie powinno trwać zbyt długo, wszystkiego raptem kilka dni, i w związku z tym musi się udać. Musi i koniec!<br>Mogłam oczywiście skorzystać z istnienia pod nosem ruchliwego portu i tę ewentualność również rozważyłam. Mogłam podpłynąć do byle jakiego statku i zażądać wzięcia