Trzeba bowiem wtedy rozpocząć od określenia znaczenia szybkości w danej epoce, od wyznaczenia jej kontekstów historycznych i społecznych, co w sumie sprowadzi się do opisu tych sytuacji, które wówczas uznano za negatywne. W efekcie powstanie rejestr przyczyn, nie odbiegający daleko od dotychczasowych ustaleń historii literatury.<br>W romantyzmie na przykład obecność szybkości zarówno w życiu, jak i w literaturze jest szczególnie widoczna. Poeci żyją szybciej (czyli krócej, ale intensywniej), piszą szybciej (czyli improwizują, a także nie czekają, aż się temat "ucukruje"), szybciej odnoszą sukces (jak Byron, który w jeden dzień został sławnym człowiekiem), szybciej trafiają do odbiorcy (dlatego poezja staje się czynem