odłożyć to do innej książki. Trudno. <br>Zdaje się, że czas już na obiad. Prawda, Mateuszu?<br><br>- &lt;orig&gt;Awda&lt;/&gt;, &lt;orig&gt;awda&lt;/&gt;! - zawołał Mateusz i pofrunął <br>w kierunku jadalni.<br><br>Nie zwracając uwagi na Alojzego, pan Kleks przeszedł obok <br>niego, uniósł się w powietrze i popłynął <br>w ślad za Mateuszem, przytrzymując rękami rozwiewające <br>się poły swego tabaczkowego fraka.<br><br>Taki to był wspaniały człowiek!<br><br>&lt;tit&gt;Sekrety pana Kleksa&lt;/&gt;<br><br>Kiedy przed pół rokiem zacząłem pisać <br>ten pamiętnik, wcale nie przypuszczałem, że zajmie on <br>tyle miejsca i że będę miał do opisania tak wiele <br>rozmaitych, przedziwnych wydarzeń.<br><br>Ostatnio zaś wypadki potoczyły się tak szybko, że <br>trudno mi wprost uporządkować je w