ciemna plama. Może to krew? Obok coś błyszczy matowo, jak ostrze noża. Polek schyla się, podnosi cynową tabliczkę. Widzi na niej wypukłe linie nutowe, spodem litery ukośne pieśni. Nie może ich odczytać, gdyż zatarły się trochę, poza tym wytrawiono je odwrotnie, bo to jest przecież matryca drukarska. U dołu cynowej tabliczki rozróżnić można kształt kotwicy owiniętej liną. Polek przeciera rękawem obrosłą kurzem matrycę. Rozjaśnia się srebrzyście dwuramienna kotwica - znak nadziei. Chłopiec machinalnie wsuwa za koszulę znalezioną tabliczkę. Wstaje ze skrzyni. Knot pali się ostatkiem tłuszczu, którym nasiąkł poprzednio. Z tej sali można już tylko powrócić. To jest wszystko, co było do