został w 1966 roku przez Ryszarda Bojara, Jerzego Słowikowskiego oraz Stefana Solika. W powszechnym zastosowaniu pojawił się w 1967 roku, a funkcje swe spełniał aż do momentu zmiany struktury firmy związanej z procesem prywatyzacji w końcu lat 90. Był on częścią systemu identyfikacji wizualnej obejmującego swym zakresem opakowania, druki firmowe, tabor transportowy, wystrój stacji benzynowych oraz ubiory pracowników. Powstający projekt określać musiał kolorystykę znaku w sposób gwarantujący jego rozpoznawalność i dobre wyodrębnianie z tła sąsiadujących ze znakiem informacji, czytelność w zmiennych warunkach atmosferycznych, natychmiastową rozpoznawalność w zróżnicowanych skalach wielkości oraz technikach jego utrwaleń (obejmowały one także formowanie próżniowe znaku w tworzywach