dopełnienie zemsty. I do śmierci będzie coraz bliżej.<br>*<br>W lesie Doron słyszał i rozumiał dźwięki niedostrzegalne dla zwykłego człowieka. Drzewo szumiało poruszane wiatrem, a Liść wiedział, czy jest zdrowe, czy chore. Mógł usłyszeć ryjącego pod ziemią kreta, skaczącego po gałęziach rysia, kicającego przez krzaki zająca. Wiele tych dźwięków - zwykłych i tajemnych, cichych i głośnych, raptownych i przeciągłych - dobiegało do uszu Liścia. Z początku wsłuchiwał się w nie uważnie, każdemu nadawał w myślach jakiś sens, odgadywał pochodzenie. Potem pojedyncze dźwięki złożyły się w melodię lasu - spokojną i cichą, wyśpiewywaną przez drzewa; ubarwioną ptasimi nawoływaniami; z rytmem nadawanym przez przebiegające zwierzęta. Wreszcie Doron