się ubierać. &lt;page nr=24&gt; Jakiś mężczyzna śpiewał arię z Aidy. Głos był nieuczony, lecz mocny i jasny - pulsujący skoncentrowaną wesołością. Lucjan przerwał swą czynność i podszedł do okna. Na dole kręcili się ci sami ludzie. Głos niezwykle czysto odcinał się od tego gwaru; brzmienie jego wibrowało w powietrzu razem ze stukotem młotka, tak jak gdyby jeden człowiek robił te dwie rzeczy jednocześnie. Zdenerwowanie pierzchło i Lucjan zasłuchany pomyślał: "Z takim głosem facet tłucze młotkiem - komiczne".<br>Ubrał się, przeciągnął; wyjął szklankę z szafki, poszedł do kuchni i nalał sobie kawy - była zimna i wodnista. Jedząc czytał ŤWolę Luduť. "Niech szlag to trafi; ciągle masa , 1ud, ucisk