równie jak on krzywdzoną przez życie Ewą, ze starym przyjacielem. Aż tu nagle wszystko się rozsypuje. Jego rozczarowanie nie obnaża społecznej niesprawiedliwości, wszystko odbywa się według jasnych reguł i każdy ma szansę się do nich dostosować. Zaciągnięty kredyt trzeba spłacić. A jednak jest to świat nieludzki: właśnie dlatego, że ktoś taki, jak Stroszek nie może w nim znaleźć swego miejsca, bo to właśnie on a nie bełkoczący dziwacznym językiem licytator reprezentuje człowieczeństwo. Na swoim miejscu są tu ludzie - kury tańczące w poszukiwaniu swojego ziarenka pszenicy. Bunt Stroszka jest bezradny, samobójczy, jest utratą wiary w życie kręcące się w kółko, jak ciężarówka porzucona