książkę szczęśliwa, że doleciała za mną walizka. Na lotnisku nikogo nie ma. Nikt na mnie nie czeka. Biuro festiwalowe zamknięte. Do Cannes 40 kilometrów. Widzę chłopaka z plakietką festiwalową, rozmawia przez telefon. Pytam: - Słuchaj, są tu jakieś samochody festiwalowe? On mówi: - Uspokój się, samochody są dla gwiazd! Jedź autobusem! A taksówki? - pytam. Pokazuje palcem - Tutaj!<br>Wsiadam. A ty jako kto?! Dziennikarka! Aktorka! - krzyczy za mną. Tak! Mam "Złotą Palmę"! - odkrzykuję. Ty! Nie wygłupiaj się! Zaraz zadzwonię do Biura! - biegnie za moją taksówką. Macham mu ręką, że nieważne i odjeżdżam. Oglądam znajome widoki - robiłam tu przez 6 miesięcy film dla Telewizji Francuskiej