pochylając głowę. - Chętnie sobie łaskawie zaczekam.<br>Kelner się oddalił, a Ferdynand popadł w zadumę. Ocknął się z niej dopiero, gdy usłyszał podniesiony głos starszego pana, siedzącego przy stoliku obok.<br>- Co pan mi podał?! - krzyczał starszy pan. - To ma być sztuka mięsa? To są same gnaty!<br>Ferdynand rzucił dyskretnie okiem na talerz stojący przed starszym panem. Rzeczywiście, na talerzu obok niewielkiej ilości mięsa leżały przepiękne kości, takie, jakie się czasem widuje tylko w snach. Obok, ze smutnie spuszczoną głową, stał kelner, ten sam, który tak bardzo przypadł Ferdynandowi do serca. Zrobiło mu się ogromnie żal tego kelnera. Wstał i podszedł do stolika