ochotę iść dalej". Przedwcześnie zniszczony romantyk? Możliwe. W tym kontekście okaże się znamienna decyzja anonimowego druku dwóch „romantyzujących" artykułów: O poezji w ogólności („Pamiętnik Warszawski" 1815), potraktowanego przez J. Kleinera jako jeden z pierwiosnków romantyzmu oraz polemicznych Uwag nad Jana Śniadeckiego rozprawą „O pismach klasycznych i romantycznych" (tamże, 1819). Można podejrzewać, iż wydarzenia literackie z lat 1814-1816 tak a nie inaczej ukierunkowały talent młodego poety, czyniąc zeń klasyka jakby wbrew jego naturalnym predyspozycjom i fascynacjom nie tylko dziełem Szekspira, ale także Goethego i Schillera, niemiecką estetyką (J.G. Sulzer, A.W. Schlegel). Chyba miał rację, pisząc po