a i główna postać całej ceremonii, rzeczony kogut, po łużycku kokot, nigdzie się jakoś nie wybierał...<br>Centralny plac wsi, ze specjalnie przygotowaną na tę okoliczność symboliczną bramą, powoli zapełniał się gośćmi i innymi widzami. Nagle z pompą (ale nie wiadomo dokładnie skąd) na plac wkroczył pochód uczestników spektaklu: serbo-łużycke tancerki, arabskie konie oraz niemieccy jeźdźcy. Z tym, że ci ostatni jechali wierzchem na tych pierwszych... nie! na tych drugich. Nie odwrotnie... nie ważne. Cały pochód otwierał zawieszony na drągu głową do dołu kokot o nieustalonej narodowości. Zresztą, w jego sytuacji pochodzenie nie miało już żadnego znaczenia...<br>Trzech smutnych panów w