na tę scenę, musiał - podobnie jak francuscy dramaturdzy - ten wzgląd brać pod uwagę. Można by natomiast rzec, że słabością Konfederatów jako dzieła teatralnego był sposób prowadzenia tego wątku (w każdym razie: w aktach zachowanych), ukazywanie na scenie w odpowiednich miejscach nie pięknej heroiny i żwawej miłosnej akcji, lecz tylko bohatera, targanego przez dylematy uczuciowe i rozterki moralne. W teatrze należało ukazać miłosne perypetie, lecz jakieś inne względy (może niechęć autora do nadmiernego ich eksponowania) sprawiły, że ten wątek został ukazany połowicznie, że jest tylko przedmiotem rozmów. Nie najszczęśliwsze to było rozwiązanie z punktu widzenia spektaklu. I nie dawało pola do popisu