się nagle i począł chodzić po pokoju. Wreszcie zatrzymał się przed Kosseckim:<br>- Słuchaj, Andrzej, chcę z tobą na serio porozmawiać. Tamten wygodnie oparł się o ścianę.<br>- Na nic innego nie czekam. - Chcę...<br>- Czego?<br>- Zrozum mnie tylko dobrze. Chcę skończyć z tym wszystkim. Inaczej ułożyć sobie życie. Wiesz, że nie jestem tchórzem, że nie o to chodzi. Wierzysz mi chyba?<br>Andrzej badawczo mu się przyglądał. Nie wydawał się ani trochę zaskoczony.<br>- Mów dalej, słucham cię.<br>- Po prostu już nie mogę tak dłużej. I nie chcę. To beznadziejne wszystko. Jak długo mamy tak żyć? Co dalej? Muszę przecież wreszcie zacząć jakąś normalną egzystencję