gości, pożyczał je w trafice, a gdy to zauważył któryś z kolegów, Miecio znów mrugał porozumiewawczo: "A niech się ucieszy, i tak wnet krypnie". Byli wśród personelu i tacy, którzy obawiali się Miecia, posądzając go o szpiegostwo na rzecz Pancera. Miecia jednak nie należało się obawiać, gdyż on sam był tchórzem lawirującym między pochlebstwem a szyderstwem, podobnie jak to robi przewrotna kobieta, usiłując zatrzymać przy sobie kilku wielbicieli - Miecio nie posiadał nawet tej dozy odwagi, jaka jest potrzebna, by stać się donosicielem. Będąc mimowolnym świadkiem drobnych łajdactw, jakie w każdym lokalu popełnia personel, udawał, że nic nie widzi, albowiem już z