człowiek.<br>Ostrowski nie tylko w "Naszym człowieku" brzmi tak świeżo i aktualnie.<br>W ogóle lubił parać się gorzkim śmiechem z mechanizmów poruszających światem.<br>Ale czy mechanizm, czyli prawidłowość, to koniecznie musi być to samo, co ornament? Czy człowiek to rzeczywiście zaledwie nieistotny motyw? Raczej nie. A już bardzo rzadko w teatrze.<br>Niestety, w "Naszym człowieku" w reżyserii Walerego Fokina - raczej tak to wygląda.<br>Jeśli głębiej wpatrzeć się i wsłuchać w ten spektakl, zwłaszcza ze słusznej odległości, to sprawi on wrażenie dziwnej tautologii.<br>Na podeście cokolwiek zmechanizowane i powierzchownie odgrywane typy rosyjskiego człowieka pokazują dzianie się, historię pewnej ludzkiej prawidłowości, jakby pod