czyli tzw. mowy ciała. Brak synchronizacji w zachowaniach przestrzennych prowadzi do chaosu, stanu, w którym każdy realizuje swój własny program, model zachowań w przyrodzie, co w konsekwencji prowadzi do jej zniszczenia. Jest bowiem rzeczą oczywistą, że im bardziej "wolne" są ludzkie zachowania, tym większe szkody wywołują one w przyrodzie. Z tego też względu w użytkowaniu walorów przyrody jest niezbędna kontrola zachowań przez samokontrolę lub wcześniej zaakceptowane normy. Istotne znaczenie w omawianych zachowaniach ma subiektywny stosunek zarówno do przestrzeni, jak i czasu. Podział przestrzeni na: "swoją", "ich" i "czyjąś tam" (czyli "niczyją"), czy też - "dostępną" i "niedostępną", a czasu na: "intymny", "towarzyski" i