kątów stawowych człowieka oraz ujęcia ich w opisie analitycznym. Nie oddaje ona struktury biologicznego generatora chodu kręgowców, bowiem nie jest jeszcze dobrze zbadana. Równania oscylatorów nie muszą być równaniami van der Pola, mogą być też stosowane formuły innych oscylatorów sprzężonych opisujące współzależne zmiany o charakterze oscylacyjnym. <br>W licznych pracach poświęconych tematyce oscylatorów badacze zwracają uwagę <br>nie na generowanie wartości kątów w stawach, lecz na zaznaczanie oscylacjami rytmu chodu. Wówczas zmienna stanowiąca rozwiązanie jednego z oscylatorów interpretowana jest nie jako kąt stawowy, lecz jako znacznik ruchu pojedynczej nogi. Rozwiązania równań oscylatorów można porównać z diagramami chodu. Jeżeli sygnały pochodzące z dwu oscylatorów