potomków. Czasem coś się w nich zaczynało nie zgadzać, coś się zacinało. Mętniały stopniowo, potem pojawiały się jakby pęknięcia, wreszcie treść się z nich wylewała i rozmywała w polu widzenia...<br>Nie umiałem znaleźć odpowiedzi na to pytanie. Chemicznie rzecz była oczywista. Ale co pozostaje z ich osobowości, z ich pantofelkowego temperamentu? Wtedy oczywiście nie miałem pojęcia o genetyce, teoria informatyki jeszcze nie istniała, a teoria skaczących genów, przekazywania pęków informacji między pokoleniami i między osobnikami dopiero czekały na odkrycie.<br>Baśka przekazała mi odpowiedź naszego uczonego korespondenta z Heidelbergu. Tym razem list był krótszy, zawierał podziękowanie za precyzyjny opis, prawdopodobnie nowego gatunku