alkaliów i rozpuszczalników organicznych okazały się identyczne w analizie fizykochemicznej z histonami ekstrahowanymi kwasem, co przemawiałoby przeciwko ewentualnej degradacji czy denaturacji tych białek w tym procesie.<br><br>&lt;tit&gt;TRUDNOŚCI PRZY IZOLOWANIU I FRAKCJONOWANIU HISTONÓW.&lt;/&gt;<br><br>Dają się ująć w trzy kategorie: 1) proteoliza, 2) zanieczyszczenie preparatów histonowych elementami cytoplazmy i błon oraz 3) tendencja niektórych histonów do agregacji [108].<br>Aby zapobiec potencjalnemu niebezpieczeństwu degradacji histonów przez proteazy zasocjowane z chromatyną (głównie obojętne i alkaliczne) podczas izolowania materiału wyjściowego do ekstrakcji histonów, tj. jąder komórkowych oraz chromatyny, niezbędne jest stosowanie inhibitorów proteaz, spośród których należy wymienić najbardziej popularne: fluorek fenylometanosulfonowy (PMSF; najczęściej 0,1 oraz