wewnętrznego wyzwolenia. Stoik zdobył oswobadzający go dystans w stosunku do pana. Od tego momentu przestał być niewolnikiem. Podobny dystans zdobył w stosunku do niewolnika. Odtąd nie potrafi być już panem. Aby być sobą, nie potrzebuje już ani pana nad sobą, ani niewolnika pod sobą. Wznosi się ponad sytuację wytworzoną przez terror jednych i strach drugich. Istnienie jego rozgrywa się na poziomie myśli. Pan to tylko pojęcie pana, a niewolnik - pojęcie niewolnika. Między jednym a drugim pojawia się związek o charakterze logicznym. Myślący duch porzucił płaszczyznę istnienia terroru i strachu i osiągnął płaszczyznę, gdzie <q>świadomość jest świadoma swej jedności z określonym i