podwodną głębinę<br>Z jednego ruchu w falę się przewinąć<br>I płynąć z wodą tam gdzie ona płynie<br>Nad oceanów pochmurną dolinę<br>("Zanurzyć się wieczorem")&lt;/&gt;<br><br> Zwłaszcza ten ostatni motyw - wody, głębiny, oceanu - pojawia się w Zwierzątku z częstością wręcz obsesyjną. Ale też trudno się dziwić, że bohater w snach i marzeniach tęskni za oczyszczającym dotknięciem morskich głębokości. Na jawie nurza się przecież w zupełnie innych otchłaniach: "Tam, w samym sercu gówna, w gnojowisku" (incipit wiersza na s. 69). Tkwi po uszy w moralnych nieczystościach i poprzez nie bulgocze smutno swoje polskie "De profundis"... Jest przy tym, we własnym mniemaniu, taki sam jak