rodzica, ale widząc moją krzątaninę wokół pozostawionego mi gospodarstwa, dali pokój domysłom i plotkom.<br> Zresztą nikt nie miał prawa podejrzewać mnie o synowską oziębłość i oschłość.<br> W mojej wsi rzadko się widywało mężczyzn płaczących na pogrzebie.<br> Chyba że ktoś sobie mocno podpił przed stypą lub przypomniał sobie wyrządzoną mu w testamencie krzywdę.<br> A ponieważ ja z moim starym żyłem zgodnie, testamentu zaś rodzic nie zdążył zostawić, tym bardziej nikt nie miał powodu podejrzewać mnie o brak synowskiej pamięci i uczuć.<br> Zwłaszcza że pozostawione mi przez ojca gospodarstwo prowadziłem akuratnie.<br> Zmyślniej i lepiej od starego.<br> Jeśli za ojca, który lubił się wtrącać