i cyrkulacyjnego wód. Ilość tlenu w tego typu jeziorach jest bardzo duża, zazwyczaj niewiele odbiega od stanu pełnego nasycenia. Z uwagi na dobrą rozpuszczalność tlenu w niskich temperaturach, maksymalne jego stężenie poprzedza występowanie zjawisk lodowych. Latem maksymalnie natleniona woda może występować nawet nieznacznie pod powierzchnią, natomiast w okresach homotermii rozkład tlenu w pionie jest równomierny.<br>W przypadkach długiego zalegania układów stratyfikacyjnych w jeziorach w strefie gorącej może nastąpić zupełny zanik tlenu w hipolimnionie. Gdy wówczas wystąpi intensywna miksja, może dodatkowo nastąpić zubożenie wód przypowierzchniowych w tlen. Konsekwencją tego zjawiska jest powstanie martwych przestrzeni wodnych. Wybrane przykłady różnych układów zawartości tlenu pokazano