w dramatach Hugo, jak w jego Lukrecji Borgii. W obrazie miasta szczególną nowością był tłum, fascynujący jako zjawisko od czasów rewolucji. Sceny zbiorowe ukazywały jego potęgę i dynamizm. Lud wzbudzał entuzjazm widzów już w Niemej z Portici, a ówczesne recenzje teatralne szczegółowo rozpatrywały walory wprowadzenia gminu na scenę.<br>W mieście tłum gromadził się na placu, funkcjonował w dwóch rolach: jako świadek relacjonujący wydarzenia częściowo tylko widziane przez widza teatralnego lub jako tłum szykujący się do walki. Przebiegu walk w poważnych teatrach raczej nie przedstawiano (może dlatego, że dysponowały słabszym wyposażeniem, mniejszą sceną niż Cyrk Olimpijski i przegrałyby w tej konkurencji).<br>Dyskusje