kryjąc głowę w ramionach. Otaczała mnie zwykła cisza.<br>"Musiałem przerwać. Za bardzo to przeżywałeś" - przekazał smok.<br>"To było wspaniałe. Ale... krótkie."<br>"I nie rozwiązuje twego problemu?"<br>"Nie wiem."<br>Wciąż miałem w głowie odgłos ptasich skrzydeł. Wstałem i uformowałem gołębia, każąc mu pofrunąć.<br>"Całkiem dobrze" - pochwalił smok.<br>"Udało się?"<br>"Nieźle, ale to był bardzo chory gołąb. A więc umiesz to robić na pamięć?"<br>"Najwyraźniej."<br>Wtedy biały smok rzucił lekko, jakby mówił o aktualnej pogodzie:<br>"W takim razie zostanę z tobą jakiś czas, żebyś mógł nauczyć się wszystkiego, co ci jest potrzebne. Niedługo, parę lat, żeby moi rodzice się nie martwili."<br>Sądzę, że powinienem