tylko tlen atmosferyczny docierający do powierzchni, jest oczywiste, że jego zapasy przy mało efektywnej dyfuzji szybko wyczerpałyby się. Zapobiega temu falowanie, dzięki któremu następuje nasycenie tlenem głębszych partii wód, a ponadto przeciwdziałają temu zjawisku także mechanizmy cyrkulacyjne. Przy danych temperaturze i ciśnieniu atmosferycznym istnieje zdolność rozpuszczenia określonej ilości tlenu; jest to tzw. stan nasycenia, czyli osiągnięcie 100% jego zawartości. I tak, np. woda kontaktująca się z powietrzem przy 20<hi rend="upper">o</>C zawiera maksymalnie ok. 9 mg O<hi rend="lower">2</>/l<hi rend="upper">-1</>. Różnica arytmetyczna między możliwym stanem nasycenia a rzeczywistą zawartością tlenu to deficyt tlenowy, określany w procentach lub mg/l<hi rend="upper">-1</>. W przypadku, gdy zawartość