Teraz słyszy uderzenia. Bije tylko jeden. Baśka wykręca rozpaczliwie twarz na bok, otwiera oko: gruby zdejmuje frencz. Teraz on bierze linkę. "Jeszcze jedno uderzenie, a powiem-przeraża się siebie. - Co mam powiedzieć? Kolumb, Kolumb" -modli się półprzytomnie i dopiero jego imię otwiera świadomość: "Mam powiedzieć o nim." Gdyby miała siły, toby się uśmiechnęła z politowaniem nad sobą. To ona myślała, że powie? Po prostu zapomniała, czego od niej chcą... Ból jest ponad siły. Wykręcić głowę. Uciec spod strumienia wody. Odetchnąć... Teraz któryś chwyta za włosy.<br>- Tak nie można... - słyszy wypowiedzianą uprzejmie, zgorszoną uwagę. Razy nie ustają. Woda. Woda. "Boże, Boże" - zapomniała