uosobieniem rycerskiej przeszłości, "kaplicą", miejscem "kochanków wieża" a także - "trumną spoczynku i omdlałości męczarnią". Zatem - konkluduje Sławińska - różnorodność znaczeń pozwala mu pełnić "wieloraką funkcję w strukturze całości dramatycznej".<br>A w mistycznym Samuelu Zborowskim zamek, zachowując w pełni swe "właściwości duchowe", zdaje się w ogóle tracić swą materialną realność, podobnie jak tracą ją bohaterowie. Jest zamkiem księcia Poloniusa i miejscem Sądu Bożego, jest budowlą z jakimiś komnatami - a poprzez jego mury oczy wyobraźni widzą pejzaże odległe i pejzaże kosmiczne, zaś jakieś postacie czy duchy pojawiają się w nim i znikają, jakby bram i murów wcale nie było...<br>Przebojem inscenizacji romantycznego dramatu był