stworzenia. Jej istota jest bardziej metafizyczna niż moralna".<br>Bergson poprzez wgłębienie się w miłość mistyków dochodzi do "przeczucia" prawdy o tajemnicy bytu i tajemnicy Boga jako Najwyższej Miłości. Właściwa współczesnemu światu cześć dla miłości sięga teodycei, jak kiedyś sięgnęła teodycei cześć dla wolności.<br>b) Kierunek drugi, pozornie najbardziej związany z tradycją XVII i XVIII wieku, szuka twarzy Boga Osobowego poprzez uogólnienia osiągnięć nauk przyrodniczych. Trzeba jednak być bardzo ostrożnym w klasyfikowaniu tych tendencji do znanych nam już z historii szufladek. Tutaj także dochodzi do głosu dążność odkrywania doświadczeń. Oddajmy głos Teilhardowi de Chardin: "Wyobrażenie Boga-Budowniczego przeobraża się w wyobrażenie Boga