spoczywa często w tej twórczości na jej części "satyrycznej". Tyle że to satyra na istnienie, czarny humor fizjologii, komedia codzienności, będące często czymś w rodzaju ukrytych małych traktatów filozoficznych.<br> Białoszewski wywracał stereotyp na nice. Robił to słuchając "pełnego języka", nie zakładając, że kiedykolwiek poprzestanie na jakiejś jego sferze, ucząc się tradycji. Jego ballady są naraz całkowicie codzienne i odznaczają się typowo balladową cudownością zaskakująco użytą w zderzeniu z dniem powszednim. Pełno w twórczości Białoszewskiego snów, przypuszczeń i zwidzeń. Ale są one umieszczone "na poziomie jawy". Sen nie dominuje u niego nigdy nad rzeczywistością dnia. Należy do wszechobecnej powszedniości.<br> Gdziekolwiek rodzi się