prz. 1), techniki cantus firmus, jak i odcinków homorytmicznych <br>i ze zdwojeniami unisonowo-oktawowymi, zakreślając chorałowy, wyważony typ ekspresji; <br>służy temu celowi również harmonika (diatoniczna) z eksponowaniem elementów <br>modalnych, niekiedy rzadko stosowanymi wówczas dwojeniami całego akordu.<br> W grupie mszy o bogatej harmonice pozostałe elementy ­ melodyka, rytmika, typ <br>faktury, są kształtowane tradycyjnie. Dlatego na styl tych cykli wpływa szczególnie <br>element harmoniczny ­ jego orientacja lub rodowód. Zaliczyłem tu msze o bardzo <br>różnej tradycji harmonicznej, wywodzącej się jednak z szeroko rozumianych przemian <br>języka harmoniki funkcyjnej.<br> Missa de Angelis (1942) na 3-głosowy chór żeński a cappella Szeligowskiego <br>łączy omówione już elementy chorału gregoriańskiego (zob