dobę".<br>Kucharz tym przyjęciem odreagował pięć lat obozu. Bawiono się tak, jakby czas nie istniał. Rzeczywistość stalinowska na parę godzin przestawała obowiązywać. Niestety, kucharz nie pamiętał, kto wydawał to przyjęcie i jakie były tego konsekwencje. On tylko gotował, gotował, gotował. Goście, też według jego relacji, robili wrażenie, jakby byli w transie.<br><br>Później nastały lata szare. Owszem, urządzano bale, ale dla przodowników pracy. Stanisław Maślankiewicz komentował je krótko: "Nie warto było się starać". W 1949 r. pana Maślankiewicza odkryły władze i zaangażowały do gotowania dla elit politycznych. "Bierut był nijaki, miał kłopoty z żołądkiem. Jadał tylko kleiki, krupniczki. Nuda" - wspominał kucharz. Miły