między oczodoły. Zaczątki tej tendencji zauważalne są u środkowotriasowych (ladyn) gadów naczelnych Proterochampsidae z Argentyny. Ostatnie z fitozaurów przystosowywały <br>się do życia w morzu. Wymarły bezpotomnie pod koniec triasu.<br>W jurze zastąpiły je krokodyle. Nie poszły aż tak daleko w modyfikacji anatomii,<br>ale wtargnęły również do mórz. Zadziwiające, że pierwotne triasowe krokodyle były typowymi zwierzętami lądowymi, sprawnie biegającymi i nie przypominającymi pod względem trybu życia dzisiejszych swoich potomków. Masywna konstrukcja czaszki dzisiejszych krokodyli jest przejawem rewersji ewolucji, powrotu do prymitywnej morfologii właściwej najstarszym gadom (choć, z drugiej strony, wtórne kostne podniebienie jest przejawem zaawansowania). Jurajskie morskie krokodyle miały wygląd podobny do