swoje by najlichsze, by najbardziej w skromnocie uniżone!... Czymże są wszystkie skarby tego świata, czym miłość ziemi, czym troska o doczesne bogactwo, czym uciechy świeckie - - wobec szczęśliwości zgotowanej człowiekowi w królestwie niebieskim, wobec tamtych niebiańskich uciech?!...<br>Czczością jedynie i mamidłem, błąkającym nas po ścieżkach ziemskiego żywota!... Dlatego o najmilsi, nie troskajcie się o byt, który przemija, jak nie troskają się owe ptaki niebieskie, o których mówi ewangelista, iż nie sieją ani żną, ani zbierają do gumien; ale Ojciec niebieski żywi je!... Nie troskajcie się o ciało wasze; co byście jedli ani czym byście się odziewali!... Nie skarbcie sobie skarbów ziemi, gdzie