niekorzystne: dymek z lamp oliwnych tworzył jakby mgielną przesłonę między sceną a widownią - szczególnie ci z parteru słabo przez to widzieli, co dzieje się na scenie, bo aktorzy znajdowali się w cieniu, za światłem, a oświetlenie spod rampy było nadto wyjątkowo niekorzystne dla aktorów, bo padało od dołu. Mimikę twarzy trudno było dostrzec w tych warunkach nawet z bliska. <br>W 1785 roku zmodyfikowano oświetlenie w paryskiej Operze (a potem w innych teatrach): wprowadzono "lampę Arganda", oliwną, lecz z knotem zasłoniętym szkłem (podobne lampki używano w domach jeszcze przed kilkudziesięciu laty); na szkło można było nakładać różnokolorowe paski papieru, a że była to