się rozruch. Zaczęto się cisnąć ku wyjściu. Dały się słyszeć głosy: - Krew z nosa poszła... krew z nosa... Może nieboszczka nie umarła? Wszelki duch Pana Boga chwali! - Bogumił Niechcic powiedział głośno i dobitnie: - Uspokoić się. Toć każdy z was po śmierci taką posoką w ziemię pociecze. Panie Katelba! Stelmach! Zamkniemy trumnę!<br>- To straszne - powtarzała pani Barbara, gdy się z dziećmi znalazła na powietrzu.<br>- Co straszne? Mamusiu, co się stało? - usiłowała dowiedzieć się Agnisia.<br>Zobaczyła nagle, że matka płacze, i zamilkła. Ojciec przyszedł na nie wyjrzeć.<br>- No nic - powiedział. - Na takie gorąco rozkład wcześnie się zaczął. Musimy zamknąć trumnę. Ja już takie