to on rozkazywać może jak<br>Piłsudski - mruczy niechętnie Kargul i rozpina kołnierzyk koszuli. -<br>Jak ja na weselu naszych dzieci bez tego postronka na szyi był, to<br>chyba ostatnia okazja dla mnie jego założyć do trumny będzie.<br> Kaźmierz zerka na niego spod oka, jakby brał w tej chwili miarę na tę<br>trumnę, o której tak nie w porę wspomniał Kargul.<br> - Aj, Bożeńciu, &lt;orig&gt;żeb'&lt;/&gt; ty w złą godzinę nie powiedział, bo jak mój<br>Jaśko przy swoim charakterze ostał &lt;orig&gt;sia&lt;/&gt;, to może i pogrzebem skończyć<br>&lt;orig&gt;sia&lt;/&gt;!<br> - Myślisz, Kaźmierz, że jego serce spotkania z tobą nie wytrzyma? -<br>Kargul całkiem opacznie zrozumiał intencje Pawlaka.<br> - Ot, &lt;orig&gt;murmyło