mimo wielu niezaprzeczalnych zalet. Nie są nim także przeróżne "piraty", będące "koniakami" jedynie z nazwy. Swego czasu w ich produkcji specjalizowali się postleninowscy Rosjanie. W Sojuzie wszystko co miało posmak brandy było "kanjakiem", wskutek czego przez wiele lat dochodziło do licznych napięć w handlowych stosunkach na linii Paryż-Moskwa. Żeby trunek zasłużył na miano koniaku nie wystarczy, by pochodził z okolic Cognac. Także beczka, w której leżakuje, nie może być przypadkowa. Wyrabiają je wyłącznie bednarze z okolic Limousin tudzież Troncais, ponieważ tylko tam rosną dęby, których drzewo nadaje koniakowi odpowiednią barwę i aromat. Dębu tego nie wolno rżnąć piłą, a jedynie