na nic czasu.<br>Uderzają. Biją poza dom, na który ma wyjść natarcie, odcinają go od łączności z zapleczem. Nareszcie ciężka broń, która nie razi, ale pomaga, zabezpiecza. Dlaczego wszystko jest już takie beznadziejne? Jerzy ze strachem notuje w sobie jakieś fatalne przeczucie.<br>- Malutki - trąca podchorążego leżącego obok bez słowa, jak trup. Odkąd pogrzebał tę swoją Jezusek, przestał mówić.<br>- Co?<br>Jerzy jest w kłopocie: chciał wyczuć ręką barki przyjaciela, chciał go usłyszeć. Nie ma nic do powiedzenia.<br>- Damy radę, nie? - pomrukuje zuchowato i nienaturalnie: Malutki oczywiście milczy.<br>Od ulicy przynosi nagle egzotyczne głupie: "Ura!"<br>Jeszcze tylko jakieś przeciągłe "aaa" słychać w powietrzu