przy porównywalnych wartościach wilgotności początkowej). Największą zdolność do kurczenia się będą miały iły montmorillonitowe, a najmniejszą kaolinitowe i illitowe. Duży wpływ na wielkość skurczu ma skład kationów wymiennych oraz stężenie soli w roztworze porowym, co jest wynikiem m.in. zmiany grubości warstwy wody związanej. Znaczny wpływ na wielkość skurczu ma trwałość wiązań strukturalnych. Skurcz gruntów naruszonych (np. past gruntowych) jest wielokrotnie wyższy niż skurcz gruntu naturalnego o nienaruszonych wiązaniach strukturalnych, przy jednakowej wilgotności początkowej.<br><br>Kurczliwość opisywana jest kilkoma parametrami:<br><br>Granica &lt;orig&gt;skurczalności&lt;/&gt; (wS), oznaczona laboratoryjnie (p. rozdz. IX) lub ze wzoru &lt;gap&gt;<br><br>Według Gruntoznawstwa (1977) skurcz można wyrazić względnym skurczem liniowym (b1) i