krajach Wspólnoty Europejskiej. Normy są tam wyraźnie traktowane jako istotny czynnik postępu jakościowego oraz przełamywania barier w integrującym się i rozszerzanym wspólnym rynku. Na poziomie normalizacji ponadpaństwowej działa wiele znanych organizacji międzynarodowych (np. ISO, CEE, IEC) oraz federacji krajowych stowarzyszeń normalizacyjnych (np. CENELEC, CEN). Instytucje te na ogół przyjmują negocjacyjny tryb opracowywania projektów norm (dyrektyw) oraz demokratyczny sposób ich przyjmowania (przez głosowanie). Nie są to instytucje rządowe, a przyjmowane normy nie są obligatoryjne. Normy te mogą być wprowadzane w poszczególnych państwach w trybie właściwym dla tych państw. Zauważalne są centralistyczne tendencje zmierzające do wzmocnienia pozycji norm europejskich (EN). Zmierza się między