nadał on klasztorowi św. Maurycego w Magdeburgu dziesiątą część czynszu, jaki należał się cesarzowi "od poddanych nam ludów (a subditis nobis nationibus), mianowicie Wkrzan, Rzeczan, Redarów, Dołężan i Czrezpienian"18. Ze słów dokumentu, a także ze wszystkiego, co wiadomo o ówczesnej sytuacji na Połabiu, wynika jasno, że mowa o politycznym trybucie płaconym przez te plemiona cesarstwu niemieckiemu na znak uznania jego supremacji w regionie. Wspomniane ludy we własnym zakresie zbierały środki na to, co przyobiecały cesarzowi. Otton nie miał tu żadnej egzekutywy administracyjnej. Trybut od plemion, które niebawem utworzyły związek lucicki, był więc nader niepewnym i - jak się okazało - nietrwałym źródłem