sposób uspokoili bunt. Niemcy byli bardzo wrogo ustosunkowani do więźniów, wyzywali nas od najgorszych, rzucali w nas kamieniami, a w miejscowości Parchim kobiety lały na nas wrzącą wodę. Żadnej pomocy, żadnej żywności dla tych wlokących się "kościotrupów" ze strony Niemców nie było. Po drodze spotkaliśmy prowizoryczne zapory, przy których stali trzęsący się ze strachu i ze starości &lt;orig&gt;volksszturmiści&lt;/&gt; z wycelowanymi w nas karabinami z czasów I wojny światowej oraz podrostki w zbyt dużych na ich głowy hełmach, z pancerfaustami. Przez kilka dni prowadzono nas bardzo zniszczonymi, bocznymi drogami.<br>W szóstym dniu żółwiego marszu tych szkieletów w ludzkiej skórze, walczących ze śmiercią, zgromadzono