czyli jak wzbogacić własne życie emocjonalne?" (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 1995). <br>Kolejnym krokiem do wyzwolenia jest utożsamienie się z zazdrością, przywitanie się z nią, a następnie stopniowe wyciszanie i uwolnienie od niej. Coś w rodzaju krótkiego kursu oswajania zazdrości. Jeżeli jednak twoja zazdrość nie daje ci spać i pali w trzewiach żywym ogniem - pora na terapię. Przy patologicznej zazdrości o wszystko, czego nie mamy, a mają inni, niezbędna jest pomoc psychologa. Nie pozwól, aby twój dom przypominał meksykańską wioskę, gdzie często zdarza się porysować, podpalić lub w inny sposób zniszczyć samochód sąsiada, który śmiał dorobić się w Stanach Zjednoczonych. Lepiej pogratulujmy