Trzask gniecionych butami patyków. Idzie ktoś, jest bliżej, coraz bliżej. Jeśli zobaczy Magwera, to wezwie pozostałych, a są pewnie niedaleko, tuż-tuż.<br>Cicho, to musi się odbyć bez hałasu.<br>Pozm, tak, to on, to jego krok, jego sylwetka majacząca w ciemnościach. Biel jego kościanego sztyletu.<br>Magwer mocniej zacisnął dłoń na trzonku swego noża, przykucnął, wspierając zaciśnięte pięści o ziemię.<br>Pozm był o dwa kroki. Szedł wprost na Magwera.<br>Chłopak skoczył. Wyrzucił ramiona do przodu, uderzył Pozma w pierś, walnął pięścią w twarz. Docisnął do ziemi, lewą dłonią zakrył usta.<br>Pozm patrzył na ostrze zbliżające się do swojego gardła, na twarz Magwera