Leosia widziała. Nie miała z niego za wiele pożytku, był bowiem także społecznikiem. Założył polskie gimnazjum na ulicy świętego Antoniego i żydowskie sierocińce, aż żydzi mówili o nim z niesmakiem: "Aleksander, a asymilator!" Mamę też zachęcał do dobroczynności, sądząc pewnie, że to jedyny ratunek dla nieładnej panny. Panna udzielała się tu i tam, miała jednak charakterek i uparła się zostać śpiewaczką. Wówczas niespodziewanie pokochał ją piękny Alfred i zrobiło się z tego całkiem udane małżeństwo, a potem nie całkiem udana ja.<br>Nie całkiem udana. Mamusia wcale o mnie nie marzyła. A kiedy się<br>mimo to wepchnęłam na ten świat, tata zasiadł podobno nad