rzeczonego fortu. Zdrowi natomiast pod eskortą żołnierzy musieli dotrzeć tam pieszo. W Bismarck doszło do niezwykłego incydentu. Ludność tej pogranicznej osady wyznająca życiową maksymę, iż "jedyny dobry Indianin - to martwy Indianin", miała szczególnie ważkie powody do nienawiści. Wielu tamtejszych obywateli utraciło krewnych i przyjaciół w walkach z broniącymi swej ziemi tubylcami. Poza tym niedaleko stacjonował Siódmy Pułk Kawalerii, który trudno by podejrzewać o przychylność dla Indian - został wszak rozbity w kampanii przeciwko Siuksom i raczej nie odnotował sukcesów w starciach z Nez Percé. Nie bez powodu więc obawiał się pułkownik Miles przemarszu przez tę miejscowość. Kolumnę czerwonoskórych otoczył gęsty kordon żołnierzy